คั่ก ๆ คือ

• ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.

• คั่ก     ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.
• คิก ๆ    ว. เสียงหัวเราะเบา ๆ.
• คึ่ก ๆ    ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เสียงลมพัดคึ่ก ๆ.
• สิ่งที่มีค่าเล็ก ๆ น้อย ๆ    ของกระจุกกระจิก นิทรรศการที่หรูหรา พิธีที่หรูหรา สิ่งประดับ สิ่งประดับที่หรูหรา หรูหราหรือฉูดฉาดแต่ไร้ค่า เครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ เครื่องเพชรพลอยเล็ก ๆ น้อย ๆ เสื้อผ้าอาภรณ์หรูหรา
• ข้าง ๆ คู ๆ    ว. ออกนอกแนวนอกเรื่องอย่างไม่สมเหตุสมผล เช่น เถียงไปข้าง ๆ คู ๆ.
• กุก ๆ กัก ๆ    ว. กึกกัก, ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก; เสียงดังเช่นนั้น.
• กุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ    ก. พูดหรือเล่นกันเงียบ ๆ; ประจบ เช่น ไปกุ๊กกิ๊กกับแม่ไม่นานก็ได้เงินมา.
• ค่อย ๆ    ว. ใช้นำหน้ากริยาหมายความว่า ไม่รีบร้อน, อย่างระมัดระวัง, ช้า ๆ, เช่น ค่อยคิดค่อยทำ ค่อย ๆ เดิน. ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไ
• หงิก ๆ งอ ๆ    ว. คดงอไปมา เช่น ใบพริกถูกมดคันไฟขึ้นเลยหงิกงอ ใบโกรต๋นบางชนิดหงิก ๆ งอ ๆ ตามธรรมชาติ.
• เก้ ๆ กัง ๆ    ว. ขวาง ๆ รี ๆ, กีดเกะกะ, (ใช้แก่กิริยายืนและเดิน).
• ก้อนเงินหรือโลหะมีค่าอื่น ๆ    ก้อนทอง
• อึก ๆ อัก ๆ    ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.
• กะตั้ก ๆ    (ปาก) น. กองใหญ่, จำนวนมากมาย, เช่น เขามีเงินเป็นกะตั้ก ๆ.
• กิ๋ว ๆ    ว. เสียงร้องเยาะเย้ย, บางทีทำอาการกระดิกนิ้วชี้ตรงไปที่หน้าผู้ที่ถูกเย้ย, กุ๋ย หรือ กุ๋ย ๆ ก็ว่า.
• กุ๋ย ๆ    ว. เสียงร้องเยาะเย้ย, บางทีทำอาการกระดิกนิ้วชี้ตรงไปที่หน้าผู้ที่ถูกเย้ย, กิ๋ว หรือ กิ๋ว ๆ ก็ว่า.